 |
 |
 |
 |
 |
มัสยิด 398 ปี มัสยิดอัลวาดิลฮูเซ็น…
เขียนเรื่องมัสยิดอัลวาดิลฮูเซ็น ตะโล๊ะมาเนาะ ที่คนเรียกติดปากว่ามัสยิด 300 ปี
ซึ่งไม่ต่างจากมัสยิด 200 ปีที่ชุมชนมุสลิม-มลายูบางโพ ปทุมธานี ไม่ว่าจะเกินไปเท่าไหร่ก็ติดอันเดิม…
ผมลองเอาปีปัจจุบัน ไปลบกับปีที่สร้างมัสยิดนี้ ได้ 398 ปี อีกสองปีก็จะครบ 400 ปี ใกล้ 400 ปี
ห่วงเวลานี้ผมกลับรู้สึกมีอะไรพิเศษกับมัสยิดนี้มาก ส่วนหนึ่งแน่นอนคำว่า “สะนอ” มันคือถิ่นเดิมของบรรพชน
“โต๊ะบันนังดายอ” “ท่านวันฮุเซ็น อัลอัสนาวี” ที่มันเกิด “สะมะงะ” ก็เพราะ “ซิละตุรรอฮีม”
สายสัมพันธ์ทางเครือญาติ แม้ว่าเดินทางมาเกือบ 400 ปี ไม่รู้จะสาวญาติกับแบบไหน
แต่อย่างน้อยๆ คำว่ามาจาก “สะนอ” มันก็ทำให้เรารู้รากเหง้า ว่าเรามาจาก ถิ่นใด
ผมยังจำได้ตามบันทึกแชบะฮ์ ปากลัด ที่ว่าลูกของฟาติมะฮ์(ดอเมาะฮ์) มี 6 คน
แต่ในอดีตคนรุ่นก่อนเล่าให้ฟังว่า เมื่อมาคุยกับทาง “สะนอ”ตามบันทึกที่นี่ มี 9 คน
ลูกดอเมาะฮ์ที่ถูกนำไปบางกอก 6 คน มีชื่อตรงกับบันทึกของสะนอ แต่ของแชบะฮ์ขาดอีก 3 คน
เขาสันนิฐานว่า สามคนหนีไปก่อนแล้ว….หรือหนีมาอยู่ “ตะโล๊ะมาเนาะ”
นี่คือจิ๊กซอร์ที่ผมครุ่นคิดตลอดมา โดยเฉพาะสามสี่วันนี้(หลังจากฝันว่ามาที่นี่)
400 ปีมัสยิดตะโล๊ะมาเนาะ ไม่ทราบว่าพี่น้องที่นี่จะมีการจัดอะไรบ้าง แต่หากจะจัด
ผมเสนอจัดรวญาติเป็นหนึ่งในกิจกรรมด้วยก็น่าสนใจ อินชาอัลลอฮ์
เครือญาติผลัดถิ่น จากบางกอก อาจจะมีโอกาสได้มาร่วมกิจกรรม และนำเสนอ
ผังเครือญาติที่แชบะฮ์ทำไว้(เป็นภาษามลายู)…(ใครต้องการเป็นเจ้ามือกระซิบได้นะครับ)
มองภาพมัสยิดที่ต่อเติม เสียดายมากที่การออกแบบน่าจะให้สอดคล้อง กับหลังเก่า
ไม่ว่าจะเป็นไฟฟ้า พัดลม หรือสิ่งอื่นในมัสยิด ผมว่าน่าจะหานักออกแบบ
ที่มองลึกไปในมิติทางสถาปัตยกรรมเชิงประวัติศาสตร์ ได้มีส่วนร่วม มัสยิดนี้แทบไม่ต้องประดับประดาอะไรเลย
ตัวตนของมัสยิดเองมัน “คลาสสิค” มันเด่นในตัวของมันเอง…แค่หาคนที่เก่งในเรื่องนี้
มาจัดไฟส่องไปที่ตัวมัสยิด คือ “ย้อมไฟ” เท่านี้ก็สุดยอดมากแล้ว…
จริงๆทาง อบจ.นราธิวาส หากจะจัดงบประมาณบูรณะปรับรูปแบบด้านหน้าที่ต่อเติมให้ “กลืน หรือล้อ”
ไปกับอาคารเก่าจะสุดยอดมาก นายก อบจ. และสมาชิก อบจ.จัดไปเลยครับ ได้ใจเชื่อผมสิ…
คนพื้นที่อาจจะชินๆ เพราะเห็นทุกวัน แต่คนพื้นที่อื่น มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์มาก ยิ่งหากใครคิดในมุมลึก
มองในมุมความเก๋า ความนาน มองให้ถึงจิตวิญญาณ แค่ไม้พื้นที่รองรับการ “ซุญุด” ของอาเล่มอุลามาอฺ
และบรรพชน แห่งระเบียงมักกะฮ์ แค่นี้มันก็ “สะมะงะ” สุดๆแล้วครับ…
 |
 |
 |
 |
 |